Uznaliśmy wczoraj z moim dzieckiem, ze nasz kot rozumie ludzką mowę. Co jakiś czas, kiedy wyjeżdżamy, kot albo nam towarzyszy, albo trafia do hotelu dla kotów. Uzależnione to jest od odległości (długo nie zdzierży w aucie), albo miejsca docelowego (nie każdy hotel akceptuje zwierzaki), lub też od środka transportu (w samolocie nie da się zarezerwować miejscówki dla kota). Bez względu na powód, kot w pierwszej kolejności trafia do kontenerka. Oj jak on tego nie lubi. Gdy tylko środek transportu kota pojawia się na horyzoncie, ten znika gdzie pieprz rośnie, tj. w miejsce gdzie trudno będzie go znaleźć i za każdym razem inne. Nauczeni doświadczeniem, żeby oszczędzić sobie czasu na poszukiwania kota, najpierw go lokalizujemy, zamykamy w niedużym pomieszczeniu, a dopiero potem znosimy z góry kontenerek. Ostatnie doświadczenia pokazują jednak, że ta metoda stała się mało wystarczając, albowiem sama zapowiedź wyjazdu powoduje, że kot podejmuje desperackie próby ukrycia się.
Właśnie wczoraj kot wylegiwał się na kanapie w miejscu powszechnie widocznym, a po stwierdzeniu „idę po kontenerek dla kota” w sposób całkowicie niezauważalny zniknął w mgnieniu oka. Co się z moim dzieckiem naszukaliśmy. W końcu został zlokalizowany pod łóżkiem sypialnianym i skubany tak się ulokował, że w pojedynkę nie dało się go wyjąć, bo ręka za krótka. Przybyłam z pomocą. Zdążyliśmy z dzieckiem trzy słowa zamienić, zaglądamy pod łóżko, a ten się rozpłynął. W trzy sekundy znalazł nową miejscówkę i znowu akcja poszukiwawcza od początku. Nie jest łatwo z inteligentnym kotem domatorem. 🙂
Co prawda moja opowieść nie ma wiele wspólnego z pączkami, ale za to pączki mają wiele wspólnego z nadchodzącym tłustym czwartkiem. Zatem zachęcam do pączkowania.
Hm, nie wiedziałam, że macie kota ! W takim razie musimy się umówić na neutralnym gruncie, a pączki weźmiesz ze sobą 🙂 Buziaki
Ps. Jak zwykle liżę ekran. Zdjęcia są piękne !
Kot jest już od 3 lat, a właściwie kociczka Czika. Dzieciaki ją uwielbiają. Pozwala się rozciągać, przytulać i włazi im do łóżek 🙂